این مقاله به بررسی رویکردها و روش‌های نوین آموزشی در راستای دستیابی به اولویت‌ها و اهداف سند تحول بنیادین می‌پردازد. تأکید این پژوهش بر اهمیت افزایش کیفیت آموزش از طریق بهره‌گیری از روش‌های تدریس نوین و فناوری‌های پیشرفته است. همچنین، بر تحقق عدالت آموزشی و فراهم‌سازی فرصت‌های برابر برای تمامی دانش‌آموزان، خصوصاً در مناطق کمتر توسعه‌یافته، توجه ویژه دارد. یکی از محورهای کلیدی مقاله، توسعه و آموزش مستمر معلمان است که به‌عنوان عاملی اصلی در بهبود کیفیت نظام آموزشی معرفی شده و به بررسی روش‌های حمایتی و آموزشی برای ارتقاء مهارت‌های معلمان می‌پردازد. مقاله همچنین بر حفظ و تقویت فرهنگ و هویّت بومی در فرآیند آموزش تأکید می‌کند، تا نسلی پرورش یابد که نسبت به ارزش‌های ملی و فرهنگی آگاهی و احترام داشته باشد. همچنین، نقش تعامل و مشارکت فعال خانواده‌ها و جامعه در فرآیندهای آموزشی، به‌عنوان یکی از استراتژی‌های مؤثر در بهبود عملکرد نظام آموزشی مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت، مقاله به ضرورت پیاده‌سازی سازوکارهای ارزیابی و پایش مستمر عملکردهای آموزشی اشاره می‌کند، تا از این طریق اصلاحات و پیشرفت‌های مورد نیاز به‌طور مداوم اجرا شوند. به طور کلی، این مقاله تأکید دارد که ایجاد الگوهای نوین آموزشی باید با تمرکز بر موارد مذکور و با هدف دستیابی به نظامی انعطاف‌پذیر و واکنش‌گرا نسبت به نیازها و تحولات جامعه صورت گیرد. سند تحول بنیادین به‌عنوان یک راهبرد حیاتی، راهی را برای تدوین چنین الگوهایی در راستای پیشرفت و توسعه نظام آموزشی کشور ارائه می‌دهد.

سند تحول بنیادین ؛ آموزش و پرورش ؛ الگوهای نوین آموزشی ؛ طراحی آموزشی ؛ عدالت آموزشی