هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر طرحواره هیجانی بر تمایزیافتگی نوجوانان متعارض با والدین شهر اصفهان بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری اطلاعات کمی به شیوه¬ی نیمه¬آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر 16-18 سال دوره متوسطه دوم در شهر اصفهان در سال تحصیلی 1402-1403 بودند که از بین آنها، 30 نفر به روش نمونه¬گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی و برابر در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند؛ به این صورت که در هر گروه 15 نفر قرار داشت. آزمودنی¬های گروه آزمایش طی 12 جلسه 60 دقیقه¬ای تحت درمان مبتنی بر طرحواره هیجانی قرار گرفتند؛ در حالیکه آزمودنی¬های گروه کنترل در این برنامه شرکت نداشتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تعارض با والدین اشتراوس (1988) و پرسشنامه تمایزیافتگی اسکورون و فریدلندر (1998) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه¬گیری مکرر در نسخه 27 نرم¬افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته¬های این پژوهش نشان داد که میزان تمایزیافتگی و خرده مقیاس¬های آن در گروه آزمایش با گروه کنترل پس از اجرای مداخله تفاوت معنادار داشته است (05/0>P). بنابراین، می¬توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر طرحواره هیجانی موجب بهبود تمایزیافتگی نوجوانان دختر دارای تعارض با والدین می¬شود.

تعارض با خانواده تمایزیافتگی طرحواره هیجانی نوجوانان.