دوره 1، شماره 2، 1403، صفحات 268 - 283

نویسندگان : فاطمه شکراراء* ¹ ، سید محمد مقدس ²

چکیده :
افزایش شایستگی های اجتماعی و کاهش پرخاشگری با یکدیگر رابطه ی دوسویه دارند. پرخاشگری یک اختلال رفتاری شایع به ویژه در پسران است، که محققان تعاریف و دلایل متعددی برای آن ذکر کرده اند. یکی از دلایل لزوم توجه به پرخاشگری و تلاش برای پیشگیری و کنترل آن در سن 8 سالگی، آن است که تحقیقات نشان داده است که پرخاشگری در سن 8 سالگی، پیش بینی کننده ی پرخاشگری و انواع رفتارهای ضداجتماعی در سن 30 سالگی است. محققان بر این اعتقادند که بالارفتن مهارت های اجتماعی به ویژه از طریق داستان، و تجربه ی ارتباط موثر و تکرار و تسلط بر رفتارهای جایگزین پرخاشگری، و احساس ارزشمندی و تعلق، می تواند در کنترل و کاهش پرخاشگری و افزایش شایستگی اجتماعی موثر باشد. در این تحقیق، به شیوه ی مطالعه ی موردی اقدام پژوهی، موارد مشاهده شده از دانش آموز پایه دوم دبستان، به عنوان شواهد اول به کارشناسان این حیطه ارائه گردید، و با توجه به نظر آنها و نتیجه ی مطالعات، روش های افزایش برخی مشخصه‌های شایستگی اجتماعی و کنترل پرخاشگری در کلاس و به ویژه در یک دانش آموز، به کار گرفته شد. نتایج کاهش سطح پرخاشگری و افزایش شایستگی اجتماعی در این دانش آموز، با ثبت همه ی موارد انضباطی بعد از شروع پژوهش و پر کردن پرسشنامه قبل و بعد از پژوهش و مقایسه ی آن، بررسی شد.

کلمات کلیدی :
آموزش مهارت اجتماعی، پرخاشگری، شایستگی های اجتماعی، خودکارآمدی اجتماعی