دوره 1، شماره 2، 1403، صفحات 395 - 492

نویسندگان : رهام امیرپور امرائی* ¹ ، پدرام دادفر ² ، پژمان دادخواه ³ ، مهتاب نوروزیان ⁴

چکیده :
بیان مسئله : همانطور که مشخص است برای قرنِ 21، آنگونه که دیگر قرون تاریخ دارند؛ هنوز تاریخ هنری معروف ننوشته اند چراکه باید از آن اندکی بیشتر عبور کنیم و از طرفی ما در این دوره خواه-ناخواه معاصر شدیم! و زادگاهِ ما ایران گشت و با آن شرایطی که برای نگارنده مُهیا شد تا در دانشگاه درسِ هُنر بخواند به مرور خلاء هایی را دریافت که انتظار داشت در اعصارِ قبلی مشکلاتش حل میشد، مثلاً چیزی مانندِ عرصه ی تئاتر که یونانِ باستان از جمله بزرگ پرچمدارانش بوده که : اگر هنر میبایستی پُر از مباحث آموزنده و خلاقیت باشد و اگر موسیقیِ یونانی توان درمان دارد (یعنی منجر به هنر درمانی میشود) ؛ پس چرا ما در شاخه های دیگرِ این مهم (هنر و درمان) چندان که باید پیشرفت نکردیم، خصوصاً در کشوری چنین کُهن همچو ایران! . که ما را بر آن ساخت تا با دغدغه ی خود به امرِ دراماتِراپی مشغول شده و این قِسم را نیز معادل سازی و بِروز کنیم تا در آتی که قرن ها پیش می روند؛ آیندگان از این کاستی ها دیگر درمانده نشوند. هدف : علاوه بر این سخن همچنین در اینجا قصد داریم تا با رویکردی اسطوره شناختی به جهانی فَرایِ آن با مدد از شخصیت و چیستیِ موجودِ دیو! ؛ نو آوریهایی کنیم.. روش تحقیق : در بابِ پیشینه ی پژوهش در این تحقیق ما به افکار آقای عبدالرضا ناصر مقدسی وام داریم و از منابع میدانی و کتابخانه هرچه در توان بود بهره بردیم، دیدگاهی توصیفی-تحلیلی داشته و خواهانیم کیفی و عملی گردد. جمع بندی : در پایان با فزونیِ چنین تحقیقاتی؛ امیدواریم امورِ هنرِ جهان و ایران به مباحثی پویا تر، مانا تر و ملموس تر مبدل شده و از حمایتِ معقولانه تری برخوردار شود. امید که مفید واقع گردد..

کلمات کلیدی :
روانشناسی، اسطوره درمانی، پاد اسطوره درمانی، زرین قبا نامه، دیو، هنر درمانی، روح هنر.