دوره 1، شماره 2، 1403، صفحات 58 - 64

نویسندگان : شیوا درویشی* ¹ ، زهرا آقامیرزایی ² ، صدیقه عطایی اصل ³ ، رویا بیرانوند ⁴

چکیده :
جوامع به طور عام و مربیان به طور خاص بر این باورند که مشارکت خانواده و والدین عامل اصلی بسیاری از موفقیت‌ها و همچنین بسیاری از آسیب‌ها در آموزش و پرورش امروزی است. هدف این پژوهش بررسی مقالات در مورد رابطه بین مشارکت یا نگرش والدین با پیشرفت تحصیلی فرزندان بود. برخی از متغیرهایی که مشارکت یا نگرش والدین را در مقاله تعریف می‌کنند عبارتند از: سبک فرزندپروری، انتظارات و آرزوهای والدین، قوانین خانه و نظارت والدین، ارتباط بین والدین و فرزندان، فعالیت‌های خانه کودکان، نگرش والدین نسبت به مدرسه (بررسی تکالیف فرزندان، ارتباط والدین با معلمان و مشارکت والدین در فعالیت های مدرسه کودکان). فرآیند بررسی شامل گردآوری و مرور مقالات، متا-آنالیز ها و بررسی های مربوط به مشارکت والدین و تأثیر آن بر پیشرفت تحصیلی کودکان در سطوح راهنمایی و دبیرستان بود. یافته‌های حاصل از این بررسی، متغیرهای متعددی را نشان داد که به طور مداوم با سطوح بالای پیشرفت تحصیلی مرتبط هستند: سبک فرزندپروری مقتدرانه، انتظارات و آرزوهای بلند و واضح والدین برای نتایج تحصیلی فرزندانشان، ارتباط بین والدین و فرزندان در مورد فعالیت‌های مدرسه و برنامه‌های آینده ، ارتباط والدین با معلمان در مورد پیشرفت یا مشکلات فرزندشان. در پایان به برخی از محدودیت‌های اصلی پژوهش‌ها می‌پردازیم که شامل موارد زیر است: استفاده از طرح‌های تحقیقاتی غیرتجربی، ناهماهنگی در تعریف مفهوم مشارکت والدین در مطالعات مختلف، ناهماهنگی نتایج در بین فرهنگ‌ها، نادیده گرفتن نقش تعدیل‌کننده. برخی از عوامل اجتماعی-جمعیتی مانند ساختار خانواده یا وضعیت اجتماعی-اقتصادی، تعداد فرزندان در خانواده و غیره است. یافته های این بررسی اهمیت تأثیر والدین بر پیشرفت تحصیلی کودکان را برجسته می کند. بنابراین در طراحی سیاست‌های آموزشی و مداخلات مختلف آموزشی باید به دخالت این عامل اصلی در موفقیت کودکان بیشتر توجه داشت. مدارس باید سیاست های خود را در رابطه با مشارکت والدین بازنگری کنند و یک استراتژی آموزشی ایجاد کنند که در آن خانواده و معلمان مسئولیت متقابل پیامدهای کودکان را بر عهده می گیرند.

کلمات کلیدی :
کت ، والدین ، فرزندان