دوره 1، شماره 2، 1403، صفحات 223 - 233

نویسندگان : سلمان البو حمود* ¹

چکیده :
تاثیر دوره نوجوانی در زندگی افراد و جامعه بسیار قابل توجه است، زیرا رفتار بزرگسالان در نوجوانی تثبیت می شود، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش بخشش و همدلی بر بهزیستی روان‌شناختی و نوجوانان شهرستان شادگان انجام شد. مطالعه حاضر از لحاظ روش آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌-پس‌آزمون با گروه کنترل و آزمایش است و از لحاظ جمع آوری داده ها از نوع میدانی است. جامعه آماری تمامی دانش‌آموزان دوره اول متوسطه (پسر) شهرستان شادگان در سال تحصیلی 1403-1402 هستند که از بین آن‌ها 60 نفر به‌ صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامۀ بخشش (تامپسون و همکاران، ۲۰۰۵)، پرسشنامه استاندارد همدلی کودک و نوجوان (EmQue-CA) و پرسشنامه بهزيستي روانشناختی ريف (۲۰۰۲)، استفاده گردید. گروه‌ آزمایش در هشت جلسه۶۰ دقیقه‌ای به‏صورت هفته‏ای دو جلسۀ آموزشی و به ‏طور کلی در یک ماه، آموزش همدلی دریافت کردند، همچنین برنامه آموزشی بخشش طی 6 جلسه، هر جلسه 60 دقیقه، هفته ایی یک بار برنامه آموزشی بخشش در گروه آزمایش نیز اجرا شد. درحالی‌که گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانس یک متغیره برای تحلیل داده‌ها به‌کار رفت. نتیجه آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت معنا داری بین نمرات آزمون بهزیستی روانشناسی آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون وجود دارد. نشان دهنده این است که آموزش های بخشش و همدلی نقش مهمی در بهبود بهزیستی روانشناسی دارد.

کلمات کلیدی :
بخشش، همدلی، بهزیستی روانشناسی، نوجوانان.